Het lijkt wel of iedereen meent ‘awakened’ te zijn, op FB zie je velen die aangeven dat ze behoren tot die groep van mensen die ‘wakker is’. Maar meestal gaat het dan over een groep mensen die een hele bijzondere tunnelvisie ontwikkeld heeft op het gebied van het Covid vaccin, de pandemie en de virologie. Het ‘wakker-zijn’ heeft dan betrekking op het ‘voelen en weten’ dat bijvoorbeeld het vaccin niet genomen moet worden.

Hier hebben we het NIET over wakker-zijn in deze zin. Van oudsher wordt ‘awakening’ op een andere wijze ingevuld. Omdat dat inmiddels ook al een misbruikte term is, net zoals ‘verlichting’ spreek ik hier over de ‘tegenwoordigheid van geest’. Ik vind die term duidelijker dan ‘awakening’ en ‘verlichting’, omdat het 2 kernaspecten beschrijft: 1. tegenwoordig als in ‘Nu’, en 2. Geest, als in mijn essentie.

Handelen ‘in tegenwoordigheid van geest’ is dus iets doen vanuit je essentie in het Nu.

Tegenwoordigheid van geest: watching

Als je enkele mindfulness (vreselijk woord want het gaat in wezen om een lege geest) trainingen achter de rug hebt, of geoefend hebt in ‘zelfherinnering’ zoals Gurdjeff dat noemde, weet je dat je in een staat van bewustzijn kan komen die wel omschreven wordt met ‘watching’ (door Osho). Je bent als het ware de observator van je eigen emoties en gedachten en registreert die. Zodra je in dat proces enige afstand ervaart van jezelf als handelend en voelend mens, ontstaat een staat van ‘tegenwoordigheid van geest’, je bent aanwezig in je eigen acties en gevoelens, en reageert niet alleen op basis van je conditioneringen. Dat als oefening kan een stap worden naar inzicht in wie jij nu in wezen bent.

Wat is ‘je essentie in het Nu’?

Wie je in wezen bent? Dat is een vraag die de mensheid al enorm lang bezig houd. We kennen allemaal immers wel de uitspraak ‘ken uzelve’. De kunst is nu om te herkennen wie je bent als je in de staat van ‘tegenwoordigheid van geest’ verkeert. Als je herkent wie je bent, dan vallen een heel aantal concepten in duigen, waaronder het concept van een ‘ik’ die ergens thuis is in je lijf (bijvoorbeeld in je hersenen…). En als je herkent dat ‘ik’ alleen maar een fantasie is, een werkhypothese voor het dagelijks leven waarin je voelt en handelt, dan verandert je aanpak op vele terreinen. Je hoeft geen compassie te ‘oefenen’ (heel modern om dat te oefenen), want vanuit die staat ontstaat de compassie vanzelf. En veel meer, inzicht in menselijke conflicten en je eigen beperktheden bijvoorbeeld.

Zodra dat inzicht ontluikt zal je zien dat je het leven op een frisse wijze kan ervaren, en het mooie is, je kan altijd weer in het Nu in de staat van ‘tegenwoordigheid van geest’ komen.